17 stycznia 1947 r. WSR w Kielcach skazuje Zagończyka na karę śmierci.

zagonFranciszek Jerzy Jaskulski „Zagończyk” 1913 – 1947. Założyciel
i komendant Związku Zbrojnej Konspiracji. Przed wojną podchorąży kawalerii rezerwy i podharcmistrz w Krotoszynie. W kampanii wrześniowej podoficer 68 pp. Po ucieczce z niewoli niemieckiej organizator i komendant podobwodu w Obwodzie Krotoszyńskim ZWZ- AK. Po dekonspiracji i wyjeździe w Lubelskie oficer oddziału ZO Mariana Sikory „Przepiórki”, następnie dowódca tego oddziału jako OL Kedywu Inspektoratu Puławskiego. Oddział ten w l. 1943-1944 wykonał ok. 150 akcji dywersyjnych, likwidacyjnych i politycznych przeciwko Niemcom, tzw. własowcom, kolaborantom niemieckim, komunistom, partyzantce sowieckiej
i pospolitym bandytom na terenie Obwodu Puławskiego. W tym ok. 50 akcji dywersyjnych na liniach i węzłach kolejowych. Był na sporządzonej przez komunistów z Terenu Nr 6 „Liście faszystów” przeznaczonych do likwidacji obok „Orlika”, „Przepiórki” i wielu innych oficerów i żołnierzy Podobwodów „A” i „B”. Uczestniczył w akcji „Burza” i marszu na pomoc powstańczej Warszawie. Do chwili aresztowania 3 listopada 1944 r. dowodził resztką swego oddziału, a jednocześnie był zastępcą „Orlika” jako dowódcy OP Inspektoratu Puławskiego. 8 stycznia 1945 r. skazany w Lublinie na karę śmierci zamienioną na 10 lat więzienia. Po ucieczce z Wronek we wrześniu 1945 r. powrócił na teren Inspektoratu Puławskiego i został mianowany komendantem dywersji Podobwodu „B”. 16 listopada 1945 r. z rozkazu „Justa” lub „Orlika” dowodził oddziałami Inspektoratu w ataku na NKWD i UB w Dęblinie. Tydzień później, po akcji likwidacyjnej funkcjonariuszy komunistycznych w Puławach, zgodnie z rozkazami „Justa” i „Orlika” przeniósł się ze swoim oddziałem za Wisłę, gdzie zbudował struktury WiN, a szczególnie pion dywersji pod nazwą Związek Zbrojnej Konspiracji. Podjął też walkę zbrojną
z okupantem, czego wyrazem była m.in. zwycięska bitwa z wojskiem sowieckim pod Podgórą, Zwoleniem i Jedlanką 15 czerwca 1946 r. podczas marszu zgrupowania podległych mu oddziałów na „Katyń Kozienicki”. 26 lipca 1946 r. został aresztowany wskutek zdrady. 17 stycznia 1947 r. skazany przez WSR w Kielcach na karę śmierci.
19 lutego 1947 r. zamordowany w kieleckiej katowni.

Cześć Jego Pamięci!

Ten wpis został opublikowany w kategorii Wydarzenia. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.